Zanikowe zapalenie pochwy

Schorzenia towarzyszące

strona główna > Schorzenia towarzyszące > Zanikowe zapalenie pochwy

W organizmie kobiety, w okresie menopauzy, dochodzi do zmian w stężeniach estrogenów. Okolice najbardziej estrogenozależne to pochwa, przedsionek i srom.

W związku z niedoborem estrogenów mogą wystąpić zmiany zanikowe w obrębie pochwy, czyli stopniowa atrofia (m.in. nabłonek jest coraz cieńszy, zanika tkanka tłuszczowa warg sromowych).

W wyniku zmian atroficznych (zanikowych) najczęściej występujące dolegliwości to:

- suchość pochwy, na którą uskarża się jedynie około 5% kobiet przed menopauzą oraz — w zależności od wieku — od 30% do prawie 50% pacjentek po menopauzie. Jeśli dołącza się stan zapalny, pojawiają się nasilone objawy takie jak: pieczenie, plamienia kontaktowe, świąd oraz upławy.

- dyspareunia - w wyniku zmian zanikowych dochodzi do zmniejszenia wilgotności i nadwrażliwości nabłonka pochwy, a w dalszej kolejności do zanikowego zapalenia pochwy. Zmniejsza się elastyczność tkanek i pojawiają się żółtawe upławy o dużej zawartości leukocytów, bóle i uczucie pieczenia przy chodzeniu oraz bóle przy stosunkach płciowych.

Jeśli objawy ograniczają się do okolicy narządów moczowo-płciowych, stosuje się miejscowe leczenie estrogenami - w szczególności estriolem.

Estriol jest naturalnym estrogenem, którego działanie nie różni się jakościowo od produkowanego naturalnie przez jajniki estradiolu. Estriol jest aktywny farmakologicznie zarówno po podaniu doustnym, jak i dopochwowym, jednak dolegliwości związane z niedoborem estrogenów w obrębie narządów moczowo-płciowych najskuteczniej łagodzą preparaty miejscowe.

Estriol pobudza proliferację nabłonka pochwy, cewki moczowej i pęcherza moczowego, jak również części pochwowej szyjki macicy.

Korzystne działanie estriolu na nabłonek pochwy, po leczeniu dopochwowym dawką dzienną 0,5 mg (nawet do 1 mg) przez 10-21 dni, potwierdzono w licznych badaniach cytologicznych, histologicznych oraz klinicznych. Odbudowa nabłonka oraz innych tkanek warunkuje szybkie zmniejszenie lub całkowite ustąpienie dolegliwości związanych z niedoborem estrogenów.

Objawy związane z atrofią wyjątkowo szybko ustępują po terapii miejscowej (a także ogólnej). W ciągu kilku tygodni zmniejsza się świąd, pieczenie, suchość oraz bóle przy stosunkach płciowych.

Estriol jest również dobrze tolerowany nawet przy długotrwałej (3-6 miesięcy) terapii dopochwowej. Przy bardzo nasilonych zmianach zanikowo-zapalnych śluzówki pochwy leczenie należy rozpoczynać od kremów, gdyż wywołują mniej podrażnień o typie reakcji na ciało obce niż preparaty w postaci stałej. Następnie bez dodatkowych powikłań można przejść na stosowanie globulek lub tabletek dopochwowych.

Dla lekarzy

Informacje o leku

Charakterystyka produktu leczniczego

Ulotka dla pacjenta

Współpraca

Serwis pod patronatem

Szukaj